Penthouse MC
Gent, Belgium
Rooftop extension and renovation of a fifties apartment block in the historic city center of Ghent.
The penthouse seemingly floats in a sea of rooftops, playing with refrences to the modernist ship style. Views are created towards the various anchor points.
De Standaard Wonen
Tussen de torens: penthouse-with-a-view
Een rustig eilandje waar je toch nog de energie van de stad voelt, zoiets wilden Magalie Munters en Hugo Crombez waarmaken. Ze deden dat met de Gentse skyline als decor en een ietwat gedateerd appartement als canvas.
Ze wonen boven hun architectenbureau en genieten daar van het mooiste uitzicht van de hele stad. Daarbij vangen ze ook nog eens de laatste stralen van de avondzon, door de perfect westelijke ligging.
Het zijn bezielde architecten en toch ook een beetje bofkonten...
Met Sint-Lucas om de hoek kenden Magalie en Hugo de buurt al een hele poos. Ze zagen de wijk evolueren en bespeurden kracht en karakter in een uitgeblust gebouw uit 1958. Eens afgestudeerd, verbouwden ze het appartement op de eerste verdieping. Intussen zijn we tien jaar verder en kennen ze het hele complex als hun broekzak.
Magalie: “Van bij het begin zagen we het als een nobele opdracht om een geïntegreerde aanpak voor het complete appartementsgebouw uit te werken. Want ook de buitengevel was acuut aan renovatie toe.”
Intussen woont Hugo’s zus in hun eerste appartement en hebben ze voor zichzelf de bovenverdieping gerenoveerd. Werken doen ze één verdieping lager.
Zo werden de architecten de stuwende kracht om het hele pand mee te doen evolueren, en dat in nauw overleg met Monumentenzorg.
Aan de buitenkant zie je meteen wat ze bedoelen met de integratie van woon-units in het geheel. De metalen constructie op hun terras en de luifel laten de lijn van de buitengevel doorlopen, naadloos en strak. Hun balustrade lijkt wel de kroon op het gebouw (en op hun werk).
Wanneer we aanbellen, is het buiten tropisch warm. Er is een onfatsoenlijk late hittegolf over de stad neergedaald. De Gentse neusjes lijken ervan te smelten. Even later staan we zes hoog waar een fris briesje doorheen het appartement waait. Dit is de vibe van Miami, maar dan met eeuwenoude torens als panorama. Het uitzicht is zo overweldigend dat we er paf van staan, rond de strakke keukentoog.
Het sobere keukeneiland b2 van Bulthaup heeft hier een centrale, maar discrete plek gekregen. Deze b2 is eigenlijk altijd ‘discreet’... het gekende keukeneiland doet het goed in loft-achtige ruimtes en ook op plaatsen waar je de architecturale lijn wil laten doorlopen.
Hugo: “Het uitzicht is hier de grote troef... andere eyecatchers heb je dan niet nodig, want die zouden de betovering verstoren. Soberheid is hier een must.”
Het aanzuigeffect gaat uit van hun terras, uiteraard... de landmarks bevinden zich buiten. Maar binnen handbereik, dat wel... het lijkt alsof je de gouden draak op het belfort kan aanraken.
“Wel ja... door de unieke locatie heb je de plicht om iets met het uitzicht te doen, zonder zelf een stoorzender te worden. De inrichting van ons dakterras werd algauw de grootste uitdaging in de hele verbouwing. Maar we klagen niet, hoor”, lacht Magalie.
“Je merkt dat onze balustrade vrij hoog is... we hebben met vierkante elementen van één meter 25 gewerkt. Zo konden we het uitzicht optimaal encadreren.”
Op uitnodiging van Magalie ga ik even op de lila zitzak zitten (liggen) om te zien wat ze precies voor ogen hadden. En inderdaad, ik aanschouw een hedendaags schilderij van de Korenlei, ingesloten in een strak frame. Naast de open kaders bestaat de balustrade ook nog uit witte geperforeerde platen met dezelfde afmetingen.
Magalie: “Zo kijken we zelf door een mozaïek van gaatjes, terwijl er van de andere kant geen inkijk is. Dat vormt een uniform geheel met het pleisterwerk op het gebouw. Bovendien zorgt dat voor een gefilterde schaduw.”
Schaduw... daar springen Magalie en Hugo wel heel creatief mee om. Verder is er een verticale luifel die zowel het terras als de binnenruimte van schaduw voorziet. Deze luifel is tegelijk een architecturaal element dat deel uitmaakt van de gerenoveerde gevel.
Hugo: “De luifels spreiden een schaduw over de zithoek en de keuken en dat is ook de bedoeling. We wilden graag veel licht, maar het mocht geen glazen bokaal worden. Zo hebben we ramen die tot het plafond reiken, ideaal voor het ruimtegevoel en lichtinval, maar dat vraagt ook om een beetje beschutting... zodat het huiselijk en intiem blijft.”